“Kendi güzel rengini ortaya çıkartmak yerine dünyanın çeşitli renklerini rastgele karıştıran düğün sahiplerinin elde ettiği tek renk kahverengidir.”

Geleneksel değerlerini korumak veya yenilik yaparak geliştirmek arasındaki tercih kişilerin kendi hür iradesi ile karar verecekleri bir seçim. Ancak kendine yakışmayan, sırıtan daha önemlisi kendinin bile eğlenmediği bir şeyler yapma çabası komik ve daha kötüsü sıkıcı olmaktan başka bir şey değil. Sosyo-ekonomik konumunu tartmadan, filmlerden, ünlü düğünlerinden, her gördüğününden bir parça tatmak isteyen düğün obezlerinin sonunda ortaya karışık can sıkıntısı üretmesi de işte tam bu yüzden…
Günün sonunda Düğün = Eğlence,mutluluk gibi basit bir amaç taşırken, kendine uyanı yapmayanlar için Düğün = Karşılıklı kapris, maliyetler, mutsuzluk, yorgunluk, insanları memnun etme çabası haline gelmektedir.
İmkan olan düşük bütçenin zorlanması sonucunda layığı ile yapılamayan; lazerli, dumanlı, yanar-dönerli girişler, 10 metrede patlayan ucuz havai fişekler, maket pastadan çıkan güvercin gibi orjinallik olarak adledilen gariplikler sonucunda hiç birinin konukları eğlendirememesi ve beklentileri David Copperfield seviyesine taşıması ve dahi maddi yıkıma uğrayan mutsuz düğün sahiplerinin asık yüzleri şeklinde bir fotoğraf ortaya çıkabilir.
Herkes hayatının önemli günlerinin güzel hatırlanmasını ister ve bu en doğal hakkıdır. Ama kendi genetik şifresine, bütçesine aykırı işler yapmaya kalkanlar için, ayağı sıkan ayakkabının gece sonunda hissettirdiği tek şey, su toplayan ayaklardır.

“Kamber, Hz. Ali’nin kölesi, bugün kü karşılığı ile Hz. Ali’nin muhavızıdır. Anadolu alevilerinin dedeleri, köyleri gezerken, onlara rehberlik yapan ve yardım eden kişilere de Kamber denir. “